“Au!” Ik val. Ik doe me pijn!
Iemand vraagt liefdevol: “oh jeetje, gaat het?”
Ik voel boosheid in me opborrelen. Ik grom wat en loop kwaad weg. Niks aan de hand!
De ander kijkt me vragend aan, begrijpt me niet. Wat doet zij nou raar..
Pas als ik stil sta en bewust word wat er in mij speelt, weet ik het. Mijn felle reactie heeft niks te maken met degene die me wil helpen. Het heeft te maken met een oude pijn die geraakt wordt. Op een diepere laag schaam ik me. Ik wil alles goed doen, maar ik val door de mand. Het medeleven van de ander triggert mij. Ik voel me daardoor de “zwakkere, kwetsbare”. Dat wil ik niet. Er is een angst om vernederd te worden.
Deze trigger is niks anders dan een uitnodiging om dit stukje aan te kijken in mezelf. Welk deel in mij voelt deze angst?
Een kindsdeel komt naar boven. Ik voel me klein en wil me het liefst verstoppen, ik voel me angstig en verdrietig. Ik geef dit de ruimte. Ik kan ook voelen wat dit deel nodig heeft. Troost, liefde, geborgenheid. Ik kan voelen hoe het steeds rustiger wordt en zachter.
Door steeds in mijzelf stukjes aan te kijken, te doorvoelen en te helen kom ik dichter bij mezelf.
Ervaar jij ook wel eens dat je gedrag niet helemaal klopt? Je schiet uit je slof, reageert automatisch op een kritische manier of een afwijzende manier. Het voelt niet goed. Wil je dit in jezelf onderzoeken? En steeds meer je echte zelf ont dekken onder de beschermingslaagjes?
Het kan best lastig zijn om dit in jezelf aan te kijken en te voelen. Het is vaak iets wat al lang is weg gestopt. Maar het dient zich niet voor niets aan. Je bent er aan toe om het de ruimte te geven.
Ik heb hiervoor 3 simpele oefeningen op een rij gezet om in jezelf te kijken naar jouw niet helpende gedragspatroon. In 3 stappen krijg je meer inzicht in jezelf en neem je stappen om dit patroon
te doorbreken en steeds mee jezelf te worden.
Wil jij dat ook? Klik dan hier.