Helemaal mezelf. Dat betekent dat ik helemaal goed genoeg ben, precies zoals ik ben. Dat mijn mooie kanten er mogen zijn, maar ook de kanten die waar ik onzeker over ben, mijn valkuilen, mijn angsten. Met alles wat er is, ben ik helemaal mezelf. En ben ik helemaal ok. En nog een stapje verder. Ik ben mooi als mezelf. Ik ben perfect als mezelf. Met al mijn imperfecties.
Best lastig om ook de kant te omarmen, waar je zelf een oordeel op hebt. De kant die je zelf niet goed genoeg vindt. Waar je jezelf over op de kop geeft en vindt dat het niet ok is.
We zijn zo gewend om negatief en streng naar onszelf te kijken. Terwijl als je naar jezelf zou kijken alsof je een vriendin van jezelf bent, zou je veel milder zijn.
We stellen ook eisen aan onszelf over wanneer we goed genoeg zijn. Als ik maar eerst 10 kilo ben afgevallen, als ik maar eerst meer energie heb, als ik maar eerst deze nieuwe vaardigheden heb geleerd, meer zelfvertrouwen heb …
Het jammere is dat deze eisen steeds verschuiven. Waardoor je steeds nog niet goed genoeg bent. “Als ik eerst maar meer ervaring hierin heb opgedaan, als ik eerst maar strakker in mijn lichaam zit, als ik eerst maar heb laten zien dat ik het kan…”
Juist hierin zit de sleutel. Als je ook jezelf kan omarmen, met ook die kant van jezelf die niet perfect is. Accepteren dat je soms ongelukkig, onzeker, onhandig, boos, verdrietig bent. Maar ook dat je soms dingen doet waar je niet trots op bent. En toch jezelf helemaal accepteren zoals je bent. Dit mag er allemaal zijn. Dit hoort er allemaal bij.
Zonder donker is er geen licht, zonder ongeluk is er geen geluk, zonder onzekerheid is er geen vertrouwen. Beiden kanten zijn in een ieder aanwezig. Dat hoort bij het menszijn en ook bij ons groeiproces als mens. Iedere stap in je groeiproces brengt onzekerheid en dingen die je niet goed doet. Omarm jouw proces, jouw stapjes vooruit en soms ook achteruit. Het hoort bij de reis van het leven.
Zeg eens tegen jezelf, wat je ook tegen je geliefden zou zeggen “Ik houd van jou, precies zoals je bent.”